Mnogi vozači i putnici su mrzeli pojas sa tri tačke pričvršćivanja i odbijali su da ga vezuju. Govorili su da je neudoban, da im uskraćuje slobodu, a široko rasprostranjeni strah od povreda je i dalje bio prisutan. Zar nije logično da ako pojas sa dve tačke pričvršćivanja izaziva povrede organa, onda će treća tačka samo izazvati još više povreda?
Volvo je nastavio da zaleće automobile u zidove da bi dokazao svoju poentu, a svi njihovi automobili, bez obzira na cenu ili tržište za koje su namenjeni, su od 1963. godine imali sigurnosni pojas sa tri tačke pričvršćivanja kao deo standardne opreme.
Mnogo ljudi nije shvatalo sigurnosne pojaseve ozbiljno sve dok ih vlada nije naterala na to. Zvaničnici savezne države Viskonsin su 1961. godine su doneli zakon da svi novi automobili koji se prodaju u toj državi moraju da budu opremljeni sigurnosnim pojasevima na prednjim sedištima počevši od 1962. godine. Potom je 1968. godine stupio na snagu zakon koji je u celim Sjedinjenim Američkim Državama propisivao obavezno postavljanje prednjih sigurnosnih pojaseva na svim novim automobilima.
Ovaj zakon je propisivao obavezne sigurnosne pojaseve na svim sedištima okrenutim unapred kao i kaiševe za ramena na bočnim sedištima napred.
Ne zaboravite, to su bile 60-te godine; tada su drumske krstarice sa prednjim klupama od po tri sedišta bile redovna pojava na američkim putevima, zato su u tekstu posebno navedena spoljna sedišta. Putnici koji su sedeli u sredini su i dalje mogli da pojedu retrovizor ako bi vozač nastavio pravo tamo gde put skreće.